Si Dog X

Hindi babagay ang Tagpi kahit pa tagpi-tagping dumi ang kulay niya. Hindi babagay ang Bantay o Bogart dahil hindi naman siya mukhang matapang at lagi pang tulog. Hindi siya si Puti dahil hinding-hindi na siya puti ni brown. Dahil sa kawalan ng apt na pangalan, at baka may nauna nang nagbinyag sa kanya nang hindi ko pa nalalaman, tatawagin ko muna siyang Dog X.

Noong mga unang linggo ko pa lang sa College of Teacher Education dito sa Southern Luzon State University, napansin ko na ang malabasahang si Dog X. Sabi ni Prof. Yao, parang residente na, at pakainin dili si Dog X ng mga utility personnel sa kampus partikular sa gusali namin. Amoy aso si Dog X. Bagay na hindi ko dapat ipagtaka, dahil, dahil aso naman talaga siya sa isip, sa kahol, at sa gawa. Pero asong-gala din pala si Dog X. Nakita ko siya noong isang araw sa labas ng kampus, mga alas sais y medya ng umaga. Sinundan ko si Dog X sa kanyang morning walk papasok sa kampus. Mga dalawandaang metro ang layo ng main gate sa gusaling pinagtuturuan ko na tinatambayan ni Dog X.









Nakahalata yata si Dog X na sinusundan ko siya. Ako man ang lumagay sa katayuan niya, tiyak na maa-annoy din ako. Kumahol nang paingit si Dog X, parang may humampas, parang nasaktan, nang papanhik na siya sa 3rd floor. Wala naman akong ginawang masama maliban sa pitikan siya ng point and shoot ko.

Malay ba niyang nasa blog ko na siya.